Mocznik

Wyszukaj badanie lub pakiet

Skorzystaj z wyszukiwarki lub wybierz interesującą Cię kategorię

Nazwa badania:

Kod oferty:	32
Kod ICD:	N13
Kategoria badań:	BADANIA PODSTAWOWE I BIOCHEMICZNE, CHOROBY NEREK

Cena badania:

Twoja placówka

Krótko o badaniu

Mocznik. Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi, przydatne w diagnostyce funkcji nerek i chorób metabolicznych.

Więcej informacji

Oznaczenie stężenia mocznika w surowicy krwi istotne głównie w diagnostyce pracy nerek. Mocznik jest końcowym produktem rozpadu białek, wytwarzanym głównie w wątrobie. Stężenie mocznika w surowicy zależy od, często przeciwstawnych, mechanizmów oraz nawyków żywieniowych. Najważniejsze czynniki wpływające na poziom mocznika w krwi, to: wydalanie i reasorbcja nerkowa mocznika, rozpad własnych (endogennych) białek organizmu i wątrobowa synteza białek oraz podaż białka w diecie (dieta wysoko lub nisko białkowa). U dzieci, ze względu na przeważające procesy anaboliczne, stężenie mocznika jest niższe niż u dorosłych. Zwiększenie stężenia mocznika jest prawie zawsze związane z obniżeniem perfuzji nerkowej, skąpomoczem i bezmoczem, rzadziej z nasileniem katabolizmu białek np.: w przypadku glikokorykoterapii, nadczynności tarczycy, chemioterapii nowotworów i w chorobach o ciężkim przebiegu. W ciężkich uszkodzeniach nerek z ograniczeniem filtracji dochodzi do znacznego zmniejszenia wydalania mocznika i w konsekwencji znacznego wzrostu stężenia w surowicy. Ze względu na rozmaitość czynników decydujących o poziomie mocznika w krwi, stężenie mocznika nie jest jednak precyzyjnym parametrem oceny przesączania kłębuszkowego. Wskazaniem do oznaczenia stężenia mocznika w krwi jest: różnicowanie przyczyn nadmiaru związków azotowych w krwi (azotemia przednerkowa i pozanerkowa), ocena toksemii mocznicowej u chorych z terminalną niewydolnością nerek oraz ocena nasilenia katabolizmu białkowego u chorych dializowanych. W diagnostyce różnicowania przyczyn azotemii znalazł zastosowanie wskaźnik mocznik/kreatynina.

Przygotowanie pacjenta

Krew pobierać na czczo między godz. 7.00-10.00. Zaleca się, by ostatni posiłek poprzedniego dnia był spożyty nie później niż o godz.18.00.

Głodzenie

Na czczo (13-14 h), o 7.00-10.00, ostatni posiłek poprzedniego dnia o 18.00.

Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania

Dieta, amoniak w metodzie z ureazą i dehydrogenazą glutaminianową, heparyna amonowa.

Możliwe przyczyny odchyleń od normy

Podwyższone wartości: ostra i przewlekła niewydolność nerek, przednerkowa azotemia (krwotoki do przewodu pokarmowego, dieta wysokobiałkowa, leczenie sterydami, chemioterapia, wymioty, biegunka, gorączka, utrata płynu zewnątrzkomórkowego, choroby o ciężkim przebiegu, pozanerkowa azotemia (niedrożność dróg moczowych, nowotwory dróg moczowych).

Obniżone wartości: przewodnienie, dieta ubogobiałkowa, niedożywienie, marskość wątroby, obniżony katabolizm, ostra martwica kanalików nerkowych (obniżenie reabsorbcji).