Chlamydia u mężczyzn – jak się objawia?

Chlamydia – co to jest? Chlamydia, konkretnie Chlamydia trachomatis to bakteria odpowiedzialna za rozwój jednej z najczęstszych infekcji przenoszonych drogą płciową – chlamydiozę. U mężczyzn chlamydioza najczęściej atakuje cewkę moczową, także odbyt lub gardło (miejsce objęte zakażeniem zależy od rodzaju kontaktu seksualnego). Co więcej należy wiedzieć o chlamydiozie?

Formy chlamydiozy u mężczyzn

Główną formą choroby u mężczyzn jest urethritis – czyli zapalenie cewki moczowej, spowodowane kolonizacją i namnażaniem bakterii w nabłonku dróg moczowo-płciowych.

W niektórych przypadkach zakażenie może rozprzestrzeniać się dalej i prowadzić do:

• zapalenia najądrzy,
• zapalenia gruczołu krokowego,
• zapalenia odbytnicy,
• a także do reaktywnego zapalenia stawów.

Chlamydioza jest jedną z najczęściej występujących infekcji przenoszonych drogą płciową – często przebiega bez objawów, co zwiększa ryzyko nieświadomego rozprzestrzeniania. U mężczyzn nawet około połowy przypadków może przebiegać bez objawów, co utrudnia wykrycie i leczenie.

Chlamydia – jak dochodzi do zakażenia?

Zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis następuje najczęściej podczas kontaktu seksualnego bez zabezpieczenia (waginalnego, analnego lub oralnego) z osobą już zakażoną. Bakteria wnika przez nabłonek dróg moczowo-płciowych, najczęściej przez cewkę moczową, rzadziej przez odbyt lub gardło. Możliwe jest również zakażenie poprzez stosunek z użyciem akcesoriów do stymulacji seksualnej czy palcami, jeśli miały kontakt z wydzieliną zakażoną bakterią.

• Okres inkubacji trwa zwykle od 7 do 21 dni, ale objawy – jeśli się pojawią – mogą wystąpić dopiero po kilku tygodniach. Bakteria zasiedla nabłonek cewki moczowej, gdzie się namnaża, nie niszcząc komórek od razu, co pozwala jej długo pozostawać niewykrytą.
• Bez leczenia zakażenie może utrzymywać się miesiącami lub nawet latami, nawet jeśli objawy ustąpią samoistnie.
• Osoba zakażona może przez ten czas zakażać innych, nie wiedząc o infekcji.

Kluczowe informacje o chlamydiozie:

Kontakt seksualny	bakteria przenosi się podczas stosunku bez zabezpieczenia
Inkubacja (7–21 dni)	brak objawów, bakteria kolonizuje cewkę moczową
Objawy	u ~30–40% zakażonych występuje pieczenie przy oddawaniu moczu, wydzielina z penisa, ból jąder
Powikłania	nieleczone zakażenie prowadzi do zapalenia najądrzy, stawów, niepłodności
Zakaźność	nawet bezobjawowo chory może zakażać partnerów seksualnych

Chlamydia – objawy skórne

Chlamydia trachomatis najczęściej wywołuje zapalenie cewki moczowej, ale może również prowadzić do różnych objawów skórnych, szczególnie w związku z reaktywnym zapaleniem stawów oraz rzadziej w przebiegu zakażenia ziarnicy wenerycznej pachwin (LGV).  

• Zespół reaktywnego zapalenia stawów po zakażeniu chlamydią

Po infekcji układu moczowo-płciowego u części mężczyzn może pojawić się reaktywne zapalenie stawów. Towarzyszyć mu mogą typowe zmiany skórne:

• okrągłe, płaskie, łuszczące się zmiany na żołędzi prącia (często bezbolesne i łatwo niezauważone),
• bolesne, zgrubiałe, łuszczące się ogniska na podeszwach stóp, dłoniach,
• zaburzenia płytki paznokciowej,
• zaczerwienienia skóry na palcach.

• Ziarnica weneryczna pachwin (LGV)

• I faza: małe, bezbolesne grudki, pęcherzyki lub płytkie owrzodzenia w okolicach narządów płciowych, często znikające samoistnie i niezauważone przez chorego,
• II faza (wtórna): powiększenie i bolesność węzłów chłonnych pachwinowych, zmiany skóry penisa.

Pewien odsetek pacjentów może mieć także objawy ogólne: rumień, gorączkę, ból. 

📌 Sprawdź: Krew w nasieniu (hematospermia) – przyczyny oraz sposoby leczenia problemu

Chlamydia – diagnostyka w gabinecie lekarza i w laboratorium

Lekarz rozpoczyna diagnostykę zakażenia od wywiadu i badania fizykalnego. Kluczowe są doskwierające objawy, czas ich trwania, informacja o kontaktach seksualnych. W przypadku mężczyzn to głównie urolog lub dermatolog-wenerolog przeprowadza badanie fizykalne i ocenia stopień zaczerwienienia cewki moczowej, obecność wydzieliny, jądra, odbyt, niekiedy prostatę. W przypadku możliwości zakażenia przez stosunek oralny – także gardło. Materiał do badania pobiera lekarz, pielęgniarka, można pobrać go również samemu.

Laboratoryjne badanie na chlamydię

Zakażenie bakterią Chlamydią trachomatis może być diagnozowane z uwzględnieniem metod serologicznych (badania przeciwciał, badanie wykonywane z krwi) i metod molekularnych (badania wymagają pobrania materiału z miejsc objętych zakażeniem). 

• Badanie molekularne – PCR

Główna, dokładniejsza i zalecana metoda w diagnostyce zakażenia to test PCR, w której materiał genetyczny bakterii odpowiedzialnych za chlamydiozę poszukiwany jest w próbce moczu lub w komórkach z wymazu z cewki moczowej, odbytu, gardła. Badanie dostępne jest pod linkiem – Chlamydia trachomatis DNA. 

• Badania serologiczne

Badania serologiczne to badania polegające na „poszukiwaniu” we krwi przeciwciał, które powstają na skutek zakażenia bakterią Chlamydia trachomatis. Obecność przeciwciał IgM świadczy o „świeżym” zakażeniu, a IgG o zakażeniu „odległym”. 

Badania serologiczne dostępne są pod linkami:

• Chlamydia trachomatis IgM,
• Chlamydia trachomatis IgG,
• lub stanowią składową e-Pakietu intymnego. 

Niezależnie od wybranej metody badania, wyniki zestawione z objawami klinicznymi powinien interpretować lekarz. 

Kiedy warto się zbadać?

• Przy objawach: pieczenie przy oddawaniu moczu, wydzielina z cewki moczowej, ból jąder,
• kiedy partner/partnerka ma zdiagnozowaną chlamydiozę,
• kiedy uprawiałaś/eś seks bez zabezpieczenia z nowym partnerem/partnerką.

Chlamydia u mężczyzn – leczenie

Zakażenie Chlamydią trachomatis niezależnie od płci wymaga leczenia antybiotykami według schematu ustalonego przez lekarza. Powinno uwzględniać leczenie partnerów. Celem leczenia jest zlikwidowanie bakterii z organizmu, złagodzenie objawów, zapobieganie powikłaniom (np. zapaleniu najądrza, niepłodności, reaktywnemu zapaleniu stawów). To o czym należy pamiętać w trakcie kuracji, to:

• unikanie kontaktów seksualnych przez co najmniej 7 dni od rozpoczęcia terapii i do momentu ustąpienia objawów,
• nie należy przerywać leczenia wcześniej, nawet jeśli objawy ustąpią.

Moralnym podejściem do problemu zakażenia jest powiadomienie partnerów seksualnych o możliwych konsekwencjach zbliżenia. 

Kiedy ponowne badanie na chlamydiozę?

O konieczności wykonania badania kontrolnego powinien zdecydować lekarz. Rutynowo takie badanie nie jest wymagane, jeśli pacjent stosował się do leczenia i ustąpiły objawy zakażenia. 

Ponowne badanie zaleca się po 3 miesiącach:

• jeżeli stosunki seksualne odbyto z kilkoma partnerami, 
• po kontaktach analnych (ryzyko nawrotu),
• jeśli objawy nie ustępują.

Czy chlamydioza może nawracać?

Tak, możliwe jest ponowne zakażenie, nawet po pełnym wyleczeniu – szczególnie, jeśli partner nie został równolegle leczony. 

Mgr Monika Mazur