Miękkie i łamliwe paznokcie – przyczyny. Jak poprawić kondycję paznokci?

dr n. o zdr. Olga Dąbska


Udostępnij

Kondycja paznokci  jest często pomijanym, ale niezwykle ważnym wskaźnikiem ogólnego stanu zdrowia. Kiedy paznokcie stają się kruche, łamliwe lub miękkie, może to sygnalizować problemy zdrowotne, od niedoborów odżywczych po choroby ogólnoustrojowe. Poznaj możliwe przyczyny złego stanu płytki paznokciowej i skuteczne sposoby na poprawę jej wyglądu.

miękkie i łamliwe paznokcie

Zdrowe paznokcie – jak powinny wyglądać?

Paznokcie to tak zwane „przydatki skóry”, które pełnią ważne funkcje ochronne – chronią palce przed szkodliwymi czynnikami mechanicznymi. Ich głównym składnikiem są białkowe keratyny bogate w siarkę, wapń, fosfor i arsen. Zdrowe paznokcie powinny być gładkie, mocne i przezroczyste, bez żadnych przebarwień czy nierówności na powierzchni lub pod nią.

Sprawdź także, co mogą oznaczać bruzdy na paznokciach.

O czym świadczą miękkie i łamliwe paznokcie?

Zmiany w wyglądzie paznokci mogą mieć różnorodne podłoże. Lista przyczyn miękkich i łamliwych paznokci jest długa. Można je pogrupować na czynniki zewnętrzne i wewnętrzne oraz  zależne od stylu życia.

Czynniki zewnętrzne

  1. Zbyt częste moczenie dłoni w wodzie, np. podczas mycia naczyń czy kąpieli, może powodować zmiękczenie paznokci.
  2. Stosowanie agresywnych środków czyszczących, zmywaczy do paznokci zawierających aceton oraz innych chemikaliów może osłabiać paznokcie.
  3. Częste stosowanie lakierów do paznokci, żeli, hybryd czy akryli może prowadzić do uszkodzenia naturalnej struktury paznokcia.
  4. Wykorzystywanie paznokci do otwierania czy podważania przedmiotów może prowadzić do ich łamania i osłabienia.

Czynniki wewnętrzne

  1. Niedobory żywieniowe – brak odpowiednich witamin i minerałów, takich jak biotyna, cynk, żelazo, wapń oraz witamin A, C, D i E, może prowadzić do osłabienia paznokci.
  2. Niewystarczająca ilość wody w organizmie może wpływać na kondycję paznokci.
  3. Niedoczynność i nadczynność tarczycy, łuszczyca, anemia (niski poziom żelaza we krwi) mogą prowadzić do łamliwych paznokci.
  4. Hormonalne zmiany, takie jak te występujące w czasie ciąży czy menopauzy.
  5. Infekcje grzybicze.
  6. Wysoki poziom stresu może mieć negatywny wpływ na zdrowie paznokci.

Styl życia

Na zdrowie paznokci wpływa ogólny stan zdrowia. Czynniki, takie jak palenie papierosów, nadmierne spożycie alkoholu czy niewłaściwa pielęgnacja paznokci, mogą prowadzić do ich osłabienia.

Przeczytaj również: Białe plamki na paznokciach – co oznaczają?

Jakie badania na łamliwe i miękkie paznokcie?

Jeśli masz problemy z miękkimi i łamliwymi paznokciami, warto przeprowadzić kilka badań laboratoryjnych, aby zidentyfikować potencjalne przyczyny i ustalić odpowiednie leczenie:

  1. Morfologia krwi – pozwala na ocenę  ogólnego stanu zdrowia, wykrycie niedokrwistości i innych  nieprawidłowości.
  2. Pomiar poziomu żelaza i ferrytyny we krwi – wykrywa niedobory żelaza, które mogą prowadzić do anemii i osłabienia paznokci.
  3. Badanie niedoboru witamin i minerałów w organizmie, zwłaszcza ocena poziomu cynku, wapnia, witamin D, B12, B9, B7 – wskazuje na niedobory prowadzące  łamliwości paznokci.
  4. Poziom hormonów tarczycy (TSH, FT3, FT4) – wskazuje na funkcje tarczycy niedoczynność lub nadczynność tarczycy, które mogą wpływać na stan paznokci.

Badanie poziomu innych hormonów, takich jak estrogeny i progesteron, również może być pomocne, zwłaszcza u kobiet w okresie menopauzy. W przypadku problemów z paznokciami lekarz może zlecić testy na infekcje grzybicze lub bakteryjne. Dowiedz się więcej o badaniu stanu paznokci u rąk oraz o badaniu stanu paznokci u nóg.

Co zrobić, gdy paznokcie są miękkie?

Istnieje kilka uniwersalnych zasad, które mogą pomóc w poprawie kondycji paznokci:

  1. Stosowanie odżywek i kremów zawierających składniki wzmacniające, takie jak biotyna, wapń, żelazo czy witaminy.
  2. Olejowanie paznokci, tj. wcieranie olejku w płytkę i skórę wokół niej, np. olejku arganowego, kokosowego lub z drzewa herbacianego.
  3. Nawodnienie – utrzymanie odpowiedniego nawodnienia organizmu, wpływa na kondycję paznokci.
  4. Ograniczenie kontaktu paznokci z wodą i chemikaliami poprzez noszenie rękawiczek.
  5. Unikanie agresywnych środków chemicznych – zmywaczy do paznokci zawierających aceton oraz innych silnych środków chemicznych.
  6. Zbilansowana dieta bogata w warzywa, owoce, ryby, jaja i pełnoziarniste produkty.
  7. Suplementacja witamin i minerałów po konsultacji z lekarzem; stosowanie preparatów –z biotyną, keratyną lub kolagenem.
  8. Regularne przycinanie paznokci  zapobiegające ich nadmiernemu łamaniu i rozdwajaniu.
  9. Delikatne piłowanie i pielęgnacja paznokci pilnikami  papierowymi lub szklanymi – unikanie pilników  metalowych, które mogą powodować mikrouszkodzenia.
pakiet badań na niedobory witamin i minerałów

Konsekwentne stosowanie tych zabiegów może przywrócić paznokciom zdrowy wygląd i wytrzymałość. Jednak kiedy samodzielne próby wzmocnienia paznokci okazują się niewystarczające – zmiany w wyglądzie paznokci utrzymują się lub towarzyszą im inne niepokojące objawy – należy skonsultować się z dermatologiem lub z lekarzem rodzinnym. Mogą oni wskazać badania i zidentyfikować przyczynę problemu, a następnie wdrożyć właściwe leczenie. Wczesna diagnostyka i odpowiednia terapia są kluczowe, aby zapobiec poważniejszym konsekwencjom zdrowotnym. Niekiedy konieczna okazuje się konsultacja z innym specjalistą, np. z endokrynologiem – jeśli podejrzewa się problemy z tarczycą lub z innymi hormonami.

Bibliografia

  • R. Maleszka, V. Ratajczak-Stefańska, M. Boer i wsp., Choroby paznokcie w praktyce kosmetologicznej, „Annales Academiae Medicae Silesiensis” 2010, t. 56, nr 1, s. 57–64.
  • A.W. Surma, P. Nockowski, Wpływ stanu zdrowia oraz stylu życia na wygląd paznokci, „Kosmetologia Estetyczna” 2016, t. 1, nr 5, s. 27–33.
  • S. Gregoriou, G. Argyriou, G. Larios i wsp., Schorzenia paznokci a choroby układowe – o czym mówi nam wygląd paznokci? Co można zobaczyć i jakie choroby należy podejrzewać w przypadku przedstawionych 11 rodzajów zmian paznokci?, „Forum Medycyny Rodzinnej” 2009, t. 3, nr 2, s. 129–135.