Czym spowodowane są zaburzenia wzrostu u chłopców?

Zaburzenia wzrostu u chłopców mogą wynikać zarówno z indywidualnego tempa rozwoju, jak i z poważniejszych problemów hormonalnych, przewlekłych chorób czy uwarunkowań genetycznych. W wielu przypadkach chłopcy rosną wolniej niż rówieśnicy, a potem w okresie dojrzewania nadrabiają różnicę. Nazywamy to konstytucjonalnym opóźnieniem wzrostu i dojrzewania, które bywa dziedziczne – często okazuje się, że ojciec również szybciej rósł dopiero w późniejszym wieku nastoletnim. To sytuacja, która nie wymaga leczenia, a jedynie obserwacji. Istnieją również przyczyny chorobowe. Jedną z nich jest niedobór hormonu wzrostu, który wydzielany jest w przysadce mózgowej. Dzieci z takim zaburzeniem rosną wolniej, ich przyrosty roczne są mniejsze niż oczekiwane. Inną przyczyną mogą być przewlekłe choroby ogólnoustrojowe, na przykład choroby nerek, przewodu pokarmowego, układu sercowo-naczyniowego czy choroby zapalne, które zaburzają prawidłowe odżywienie i funkcjonowanie organizmu. Dużą rolę odgrywają także zaburzenia hormonalne – niedoczynność tarczycy, choroby nadnerczy czy nieprawidłowe dojrzewanie płciowe mogą istotnie wpływać na tempo wzrastania. Nie można zapominać o czynnikach genetycznych – niektóre zespoły takie jak np. zespół Noonan, mogą powodować niski wzrost i towarzyszące inne cechy dysmorficzne. Aby ustalić przyczynę, lekarz zbiera dokładny wywiad i wykonuje badanie fizykalne. W badaniach laboratoryjnych oznacza się przede wszystkim poziomy hormonów np. hormon wzrostu, insulinopodobny czynnik wzrostu IGF-1, hormony tarczycy. W zależności od objawów wykonuje się także badania w kierunku chorób przewlekłych, morfologię krwi, badania wątroby i nerek, a także testy w kierunku chorób zapalnych jelit czy celiakii. W wybranych sytuacjach konieczne są badania genetyczne, zwłaszcza jeśli występują inne cechy mogące sugerować zespół uwarunkowany genetycznie.