Albumina

Pomiar  stężenia albuminy – głównej frakcji białek osoczowych –wykorzystuje się w diagnostyce: zaburzeń stężenia białka całkowitego, obrzęków, chorób zapalnych: wątroby, nerek, jelit i skóry, stanów niedożywienia, stanów katabolicznych (sepsa, choroby nowotworowe).

Albumina jest głównym białkiem osocza wytwarzanym w wątrobie - stanowi ok. 60% białek krwi. Odgrywa istotną rolę w utrzymaniu ciśnienia onkotycznego osocza,  jego objętości i oraz pełni funkcję białka buforującego oraz nośnikowego dla niektórych hormonów, kwasów tłuszczowych, bilirubiny, witamin i leków. Albumina jest rezerwą białkową organizmu wykorzystywaną jako  endogenne źródło aminokwasów do syntezy białek poza wątrobą.
Obniżenie stężenia albuminy jest następstwem:

• ograniczenia jej syntezy, np. w chorobach wątroby, 
• zwiększenia jej utraty, np. w enteropatiach, zespołach nerczycowych,  w oparzeniach, krwotokach
• zwiększenia katabolizmu np. w stanach septycznych, 
• głodzenia (niedobory białka w diecie).

Wzrost stężenia albumin wynika najczęściej z odwodnienia.