Borelioza IgG met. Western Blot

Badanie stanowiące potwierdzenie dodatniego wyniku identyfikacji we krwi przeciwciał IgG specyficznych dla antygenów krętków rodzaju Borrelia,  stanowiące element serologicznej diagnostyki boreliozy. Krętki rodzaju Borrelia (B. burgdorferi sensu stricto, B. Garinii i B. afzelii o łącznej nazwie Borrelia burgdorferi sensu lato; B. spielmanii, B. bavariensis, etc.)  są czynnikiem etiologicznym boreliozy (choroby z Lyme). Ich rezerwuarem są różne gatunki ssaków, m.in.: gryzonie, jelenie i sarny. W naszym klimacie choroba jest przenoszona głównie przez kleszcze z rodzaju Ixodes. Do zakażenia dochodzi na skutek ukąszenia przez zakażonego kleszcza, głównie w fazie rozwojowej nimfy. Aby doszło do zakażenia, kleszcz musi być wkłuty przez odpowiednio długi czas, statystycznie (!) co najmniej 24 godz.  Procent zakażonych kleszczy jest zmienny i zależny od rejonu geograficznego. W Europie 64% chorych nie zauważa faktu ukąszenia przez kleszcza. Choroba nieleczona przebiega w trzech fazach: zakażenia zlokalizowanego, rozproszonego i przewlekłego. W pierwszej fazie do charakterystycznych objawów należy rumień wędrujący w miejscu ukąszenia, naciek limfocytarny i zanikowe zapalenie skóry, przy czym nie wszystkie objawy są zawsze obserwowane. Występują również objawy grypopodobne, zmęczenie itd. W kolejnym etapie mogą pojawiać się nawracające, bardzo intensywne dolegliwości stawowe, objawy ze strony układu nerwowego charakterystyczne dla zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, porażenie nerwów czaszkowych, zapalenie mięśnia sercowego. W fazie zakażenia przewlekłego objawy są zróżnicowane i niecharakterystyczne.  Mogą dotyczyć układu nerwowego, sercowo-naczyniowego, rozrodczego, mięśniowego i wewnątrzwydzielniczego. Obserwuje się napady gorączki, poty, zmiany masy ciała, bóle stawowe, bóle głowy i wiele innych.
Metoda Western blot zastosowana w serodiagnostyce boreliozy ma na celu identyfikację przeciwciał reagujących co najmniej z kilkoma, dokładnie scharakteryzowanymi i nazwanymi antygenami krętka, o potwierdzonej swoistości gatunkowej. Ze względu na istnienie kilku gatunków krętków z rodzaju Borrelia stanowiących patogeny boreliozy istotne w Europie (m.in. B. burgdorferi, B. afzelii, B. garinii, B. spielmanii, etc.) blot powinien uwzględniać antygeny reprezentatywne –  optymalnie, dla każdego z nich lub, przynajmniej, dla gatunków najbardziej istotnych w regonie. Przy doborze antygenów należy uwzględniać również ich ekspresję w możliwie  największej liczbie etapów choroby. Składniki antygenów krętka uzyskiwane są metodami inżynierii białek (antygeny rekombinantowe) lub metodą izolacji i oczyszczania z komórek bakteryjnych. Wynik blotu odczytywany jest na podstawie algorytmów uwzględniających istotność diagnostyczną przeciwciał swoistych dla określonych antygenów lub/i nasilenie reakcji indykatorowej wykrywającej ich obecność. W przypadku antygenów o najwyższej specyficzności dla rodzaju i genogatunku krętka, pojedynczy wynik pozytywny jest diagnostycznie równie mocny jak wyniki pozytywne lub graniczne dla kilku antygenów słabszych diagnostycznie. Metoda blotu wykorzystywana jest dla potwierdzania dodatnich i granicznych wyników pomiarów stężenia przeciwciał swoistych dla antygenów krętka metodami immunochemicznymi. Nie należy jednak diagnostyki w kierunku boreliozy ograniczać lub rozpoczynać od wykonania blotu. Diagnostyka serologiczna boreliozy powinna być poprzedzona wywiadem lekarskim i oceną ryzyka zakażenia, a wyniki blotu interpretowane w kontekście stanu klinicznego badanego i oceny ryzyka.