P/c. p. kardiolipinie w kl. IgM met. ELISA

Oznaczenie poziomu przeciwciał  przeciw kardiolipinie (aCA) w klasie IgM jest pomocne w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego APS (ang. antiphospholipid syndrome), układowej choroby tkanki łącznej charakteryzującej się kryteriami laboratoryjnymi, obecnością: przeciwciał antyfosfolipidowych (aPL),  przeciwciał antykardiolipinowych (aCA)  i/lub obecnością antykoagulantu toczniowego LA, LAC ( ang. lupus anticoagulant) i/lub obecnością przeciwciał przeciw beta 2-glikoproteinie I (a beta2GPI) oraz kryteriami klinicznymi:  zakrzepicą naczyniową żył i tętnic (bez zmian zapalnych ścian naczyń)  i/lub z  powikłaniami położniczymi (obumarciem płodu po 10 tygodniu ciąży i/lub  przedwczesnym porodem i/lub samoistnymi poronieniami przed 10 tygodniem ciąży (trzema). APS jest rozpoznawany w przypadku spełnienia  co najmniej 1 kryterium klinicznego i 1 kryterium laboratoryjnego. Zespół antyfosfolipidowy może występować jako izolowana jednostka chorobowa (pierwotny APS) lub w połączeniu z chorobami tkanki łącznej, zwłaszcza z toczniem układowym, SLE (wtórny APS). aCA  wiążące fosfolipid kardiolipinę,  należą do  przeciwciała antyfosfolipidowych (aPL), czyli autoprzeciwciał  specyficznych w stosunku do białek  wykazujących powinowactwo do fosfolipidów oraz do  ujemnie naładowany fosfolipidów.  Wynik przeciwciał antykardiolipinowych w klasie IgG i IgM wskazuje na APS w przypadku,  gdy jest dodatni  (40,0-79,9) lub wysoce dodatni >80, w jednostkach, odpowiednio GPL lub MPL, co najmniej 2-krotnie w odstępie minimum 12 tygodni, przy oznaczeniu standaryzowaną metodą ELISA. MPL oznacza jednostkę antyfosfolipidowego przeciwciała  IgM (ang. Phospholipid Units), która odpowiada jednemu  mikrogramowi przeciwciał  IgM.  Przeciwciała w klasie IgM wykazują słabszą korelację z zakrzepicą  i poronieniami niż przeciwciała w klasie IgG.