Oznaczenie stężenia hormonu luteotropowego (LH, lutropina, ) znajduje zastosowanie w diagnostyce: niepłodności i impotencji oraz zaburzeń miesiączkowania i dojrzewania.
LH jest produkowany przez komórki beta  gruczołowej części przysadki pod kontrolą podwzgórzowej gonadoliberyny (GnRH). Wydzielanie LH jest zależne od płci i niezbędne dla prawidłowych funkcji płciowych.U mężczyzn LH pobudza syntezę androgenów (testosteronu)  i estrogenów w komórkach Leydiga oraz ich rozwój i funkcjonalną aktywność. U kobiet natomiast lutropina powoduje owulację, powstawanie ciałka żółtego i produkcję hormonów steroidowych: progesteronu i estradiolu.  Sekrecja LH pozostaje pod wpływem podwzgórzowej Gn-RH i podlega regulacji w mechanizmie sprzężenia zwrotnego przez hormony produkowane w gonadach. Wydzielanie LH ma charakter pulsacyjny i wykazuje mieszczącą się  w obrębie zakresu referencyjnego zmienność dobową z maksimum w godzinach porannych, stężeni LH zależy od fazy cyklu miesiączkowego.

Ze względu na związek  zaburzeń stężenia LH  z różnymi etapami osi podwzgórze-przysadka-gonady rozróżnia się:

• hipogonadotropowy hipogonadyzm - stężenie LH jest obniżone w wyniku zaburzeń funkcji podwzgórza lub przysadki, 
• hipergonadotropowy hipogonadyzm - stężenie LH jest podwyższone w wyniku zaburzeń funkcji gonad. 
• brak wpływu androgenów - stężenie LH jest podwyższone w wyniku defektu receptora androgenowego.

Pomiar stężenie LH ma istotne znaczenie w rozpoznawaniu chorób przysadki mózgowej, w których jako pierwsze następują zmiany stężenia LH i hormonu wzrostu.

LH składa się z dwóch podjednostek,  z których jedna,  beta decyduje o biologicznej aktywności i immunologicznej i biologicznej swoistości,  a alfa jest wspólna dla LH, FSH, TSH i HCG.