Polidypsja

Polidypsja to zaburzenie związane z patologicznym, wzmożonym pragnieniem połączonym z koniecznością przyjmowania dużej ilości płynów, nawet ponad 2,5l na dobę. Zwykle polidypsji towarzyszy poliuria (wydalanie bardzo dużych ilości moczu). Rzadko występuje jako odrębny objaw, najczęściej jest wynikiem toczącego się procesu chorobowego.

Przyczynami może być utrata wody z organizmu, m.in.:

• przez nerki,
• przez przewód pokarmowy (poty, gorączka, wymioty, biegunki),
• spowodowana nieprawidłowym działaniem wazopresyny (moczówka prosta centralna i nerkowa),
• jako wynik diurezy osmotycznej (w przebiegu cukrzycy, po podaniu mannitolu lub leków diuretycznych).

Niezdiagnozowana polidypsja może prowadzić do zaburzeń elektrolitowych, powikłań narządowych, a nawet śmierci.

Niewielu pacjentów, u których występuje polidypsja, wiąże ten objaw z chorobą, a jest ona charakterystyczna chociażby dla obrazu klinicznego cukrzycy. Najważniejsze w diagnostyce jest zebranie dokładnego wywiadu klinicznego, przeprowadzenie badania podmiotowego oraz przeprowadzenie badań pomocniczych jak: morfologia, glukoza, pomiar ilości wydalanego moczu, badanie ogólne moczu, stężenie kreatyniny, sodu, potasu, wapnia w surowicy, stężenie sodu w moczu, osmolalność osocza i moczu, gazometria krwi. Następnie wyniki badań należy odnieść do całości obrazu klinicznego. Dopiero to umożliwia nam ustalenie pierwotnej przyczyny polidypsji oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia.