Białko całkowite
Ogólnopolski czas oczekiwania na wynik to
1-2 dni
Wybierz punkt pobrań, by zobaczyć czas oczekiwania w Twoim punkcie.
Opis badania
Pomiar stężenia białka całkowitego w surowicy krwi, przydatny w diagnostyce: wątroby, nerek, jelit, ciężkich chorób skóry i rozpoznawaniu zaburzeń odporności. Zlecany w przebiegu wstrząsu i przy kontroli stanu niedożywienia.
Przygotowanie do badania
Krew pobierać na czczo między godz. 7.00-10.00. Zaleca się, by ostatni posiłek poprzedniego dnia był spożyty nie później niż o godz.18.00.
Rytm dobowy
Zmienność dobowa; zachowywać porę pobrania
Białko całkowite - więcej informacji
Pomiar stężenia białka całkowitego w surowicy krwi. Poziom białka całkowitego w krwi stanowi wypadkową procesów syntezy (anabolizmu) i degradacji (katabolizmu) dwóch głównych frakcji białkowych: albumin i globulin. Hiperproteinemię – wzrost poziomu białka całkowitego w osoczu do stężenia przekraczającego 80 g/l, wiąże się głównie z hipergammaglobulinemią lub z odwodnieniem. Najczęstszą przyczyną hipoproteinemii, nieprawidłowo małego stężenia białek w osoczu, jest obniżenie poziomu albumin, rzadziej immunoglobulin, na skutek: niedoborów białka w diecie, przewlekłego głodzenia, nasilenia procesów katabolicznych, uszkodzenia wątroby (obniżona synteza), chorób nerek (wzmożona utrata z moczem), a także chorób nowotworowych. W celu identyfikacji frakcji białek odpowiedzialnej za stany hipoproteinemii lub hiperproteinemii wykonuje się tzw. proteinogram, czyli elektroforetyczny rozdział białek krwi. Stany z zaburzeniem frakcji białek w krwi (dysproteinemie) mogą występować przy prawidłowym stężeniu białka całkowitego.
Wskazaniem do pomiaru stężenia białka w osoczu są: przewlekłe choroby wątroby, zespół nerczycowy i inne choroby nerek, choroby zapalne jelit, stany niedożywienia, obrzęki, diagnostyka szpiczaka mnogiego i makroglobulinemii, zaburzenia odporności, stany kataboliczne w przebiegu ciężkich chorób.
Możliwe przyczyny odchyleń od normy
Przyczyny wzrostu stężenia: hipergammaglobulinemia w przebiegu gammapatii monoklonalnych (np.: szpiczak mnogi, makroglobulinemia Waldenstroma), procesy autoimmunologiczne, marskość wątroby, przewlekłe stany zapalne, choroby pasożytnicze, AIDS, odwodnienie.
Przyczyny obniżenia stężenia: niedobory pokarmowe (głodówka, dieta, anoreksja), zaburzenia wchłaniania (np.: celiakia, alergia pokarmowa, mukowiscydoza), stany zapalne jelit (np. wrzodziejące zapalenie jelit, choroba Crohna), stany zapalne skóry (dermatozy), masywne oparzenia, pseudohipoproteinemia (m.in. przewodnienie, ciąża), analbuminemia, niewydolność wątroby, niedobór przeciwciał.
Czynniki mogące mieć wpływ na wynik badania
Zbyt długo przetrzymywana staza powoduje wzrost poziomu białka w surowicy. Na wynik wpływa: hemoliza, lipemia, wysoka bilirubina, preparat kontrastu, płyny infuzyjne podane badanemu.
