Ropomocz – objawy, przyczyny, leczenie

Ropomocz wiąże się z obecnością leukocytów w moczu. Sytuacja może być związana z wieloma czynnikami, ale najczęściej stanowi objaw bakteryjnej infekcji układu moczowego. Leczenie ropomoczu zależy od przyczyny problemu i powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza. Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo rozwoju ropomoczu, wystarczy wprowadzić kilka prostych nawyków związanych ze stylem życia i higieną.

Czym jest ropomocz?

Ropomocz (łac. pyuria) to stan charakteryzujący się obecnością dużej liczby leukocytów (białych krwinek) w moczu, co prowadzi do jego zmętnienia. Nie istnieje ściśle określona granica między leukocyturią (kiedy w osadzie odwirowanego moczu znajduje się więcej niż 10 leukocytów w polu widzenia i powyżej 5 leukocytów w polu widzenia w osadzie moczu nieodwirowanego) a ropomoczem, który można również uznać za rodzaj nasilonej leukocyturii.

Warto przeczytać: https://diag.pl/pacjent/artykuly/leukocyty-w-moczu-o-czym-swiadcza/

Czym jest ropomocz jałowy?

Ropomocz jałowy to stan, w którym badanie moczu wykazuje obecność leukocytów, ale nie wykrywa się bakterii ani grzybów. Ropomocz jałowy może być wywołany przez drobnoustroje, które nie są widoczne w standardowym badaniu. Należą do nich m.in. wirusy, prątki gruźlicy czy, rzadziej spotykane, bakterie beztlenowe, które wymagają specjalistycznych metod diagnostycznych. W każdym przypadku stwierdzenia jałowego ropomoczu, niezbędne jest przeprowadzenie dalszych badań oraz ewentualne wdrożenie odpowiedniego leczenia.

Ropomocz – przyczyny

Ropomocz jest laboratoryjnym symptomem wielu schorzeń w obrębie układu moczowego. Najczęściej jest to bakteryjne (rzadko wirusowe czy grzybicze) zakażenie dróg moczowych (ZUM) pochodzenia wstępującego – oznacza to, że bakterie (takie jak np. Escherichia coli) pochodzą z dolnej części układu moczowego, przede wszystkim z cewki moczowej (znacznie rzadziej mogą one dotrzeć do dróg moczowych przez krew lub limfę). W takiej sytuacji, w drogach moczowych tworzy się stan zapalny, w wyniku którego dochodzi do nagromadzenia się leukocytów, mających za zadanie zwalczanie patogenów.

Do głównych przyczyn ropomoczu zaliczamy:

• zapalenie cewki moczowej,
• zapalenie pęcherza moczowego,
• odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Ropomocz  bywa wywołany rozwijającym się nowotworem lub kamicą w układzie moczowym. Niekiedy może być również związany z przyjmowaniem niektórych lekarstw (np. glikokortykosteroidów) czy chorobami nerek o podłożu autoimmunologicznym (np. toczeń układowy przebiegający z zajęciem nerek). Do ropomoczu mogą prowadzić również: zapalenie gruczołu krokowego (u mężczyzn) czy zapalenie pochwy (u kobiet). Duża liczba leukocytów w moczu bywa także skutkiem uszkodzenia dróg moczowych, do którego dochodzi w wyniku urazów mechanicznych, operacji dróg moczowych, cewnikowania.

Ropomocz – objawy

Objawy ropomoczu mogą różnić się w zależności od przyczyny infekcji, ale najczęściej obejmują:

• zmętnienie moczu;
• nieprzyjemny zapach moczu;
• ból lub pieczenie podczas oddawania moczu (dysuria);
• częste parcie na mocz – potrzeba oddawania moczu staje się bardziej intensywna i częsta, nawet jeśli nie ma dużo moczu do wydalenia;
• ból w dolnej części brzucha (mogący sugerować zapalenie pęcherza moczowego) lub w okolicy lędźwiowej (wskazujący na możliwość rozwoju zapalenia nerek);
• gorączka i dreszcze w przypadku zaawansowanej infekcji;
• ogólne osłabienie i złe samopoczucie.

Ropomocz – badania

Jeśli pojawią się objawy mogące świadczyć o ropomoczu, należy skonsultować się z lekarzem w celu postawienia diagnozy i rozpoczęcia odpowiedniego leczenia. Podstawowym badaniem w kierunku diagnostyki ropomoczu jest badanie ogólne moczu oraz posiew moczu z antybiogramem. Aby prawidłowo pobrać próbkę moczu, należy przygotować czysty pojemnik (w przypadku posiewu moczu musi to być pojemnik jałowy), umyć ręce oraz okolice intymne przy użyciu łagodnych środków higienicznych. Do pojemnika należy oddać środkowy strumień porannego moczu, a próbkę dostarczyć do laboratorium w możliwe najszybszym czasie.

Przeczytaj także: https://diag.pl/pacjent/qa/skad-sie-biora-bakterie-w-moczu/

O rozwoju ropomoczu świadczy większa liczba leukocytów w moczu, nierzadko stwierdza się obecność białka (białkomocz), bakterii czy grzybów.

Dodatkowo lekarz może zlecić dodatkowe badania diagnostyczne:

• morfologię krwi obwodowej,
• odczyn Biernackiego OB,
• białko C-reaktywne CRP,
• stężenie kreatyniny w surowicy,
• ocenę GFR (wskaźnik filtracji kłębuszkowej).

Ropomocz – leczenie

Leczenie ropomoczu zależy od przyczyny problemu. Zwykle obejmuje stosowanie antybiotyków (najlepiej dobranych na podstawie wyniku posiewu moczu) w przypadku infekcji bakteryjnych lub leczenie innych schorzeń, które mogą być źródłem problemu.

Ropomocz – powikłania

Zaniedbany, nieleczony ropomocz może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia, prowadząc do wielu komplikacji. Wśród możliwych powikłań znajdują się nawracające zakażenia układu moczowego, ropień nerki oraz ostre i przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek, które w niektórych przypadkach może prowadzić do niewydolności nerek i konieczności przeprowadzania dializ. Dodatkowo może dojść do uogólnionego zakażenia, które prowadzi do groźnej dla życia sepsy. Z tego powodu, przy podejrzeniu infekcji układu moczowego, należy zgłosić się do lekarza i przeprowadzić zlecone przez specjalistę badania. Takie działanie pozwoli na szybkie wykrycie ewentualnego zakażenia, dobór odpowiedniej terapii i zmniejszenie prawdopodobieństwa rozwoju poważnych powikłań zdrowotnych.

Ropomocz – zapobieganie

Aby uniknąć ropomoczu, warto przestrzegać kilku zasad, które pomogą w utrzymaniu dobrej kondycji układu moczowego i zapobieganiu rozwoju ZUM. Trzeba pamiętać, że regularne picie wody zwiększa częstość oddawania moczu, a tym samym zmniejsza liczbę bakterii w drogach moczowych. Dodatkowo należy unikać powstrzymywania się przez długie godziny od wydalania moczu, ponieważ sprzyja to rozwojowi i zaleganiu bakterii w pęcherzu. Warto dbać o odpowiednią higienę okolic intymnych. Aby nie dopuścić do przenoszenia bakterii z okolic odbytu do cewki moczowej i zmniejszyć ryzyko infekcji, należy pamiętać o właściwym kierunku podcierania – w przypadku kobiet trzeba kierować papier toaletowy od sromu w kierunku odbytu, a nie odwrotnie. Aby zapobiegać nadmiernemu poceniu się i tworzeniu sprzyjających warunków do rozwoju bakterii, warto wybierać bieliznę wykonaną z naturalnych materiałów, takich jak bawełna. Należy unikać stosowania zbyt agresywnych środków higienicznych (np. perfumowanych mydeł), które mogą podrażniać okolice intymne i zwiększać ryzyko infekcji.

W kwestii zapobiegania rozwojowi ropomoczu niezwiązanego z ZUM warto skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu lub specjalistą zajmującym się profilaktyką i leczeniem schorzenia, które może być prawdopodobną przyczyną wystąpienia ropomoczu.